Jak to jest w Japonii z tymi kapciami?
Ogólnie od początku roku zdążyłam się dużo nasłuchać rzeczy pokroju : "wszystkie Japońce mają pączki na czołach", "w Japonii każdy kibel gada", "oni tam nie mają liczb!", "ci skośnoocy jedzą wszystko patykami". Jednak największe wrażenie wywarła na mnie opinia rzucona od niechcenia przez jednego ze znajomych :
"Interesujesz się JAPONIĄ?! Przecież oni są jacyś dziwni. Chodzą po szkole w kapciach i mają bzika na punkcie butów."
Przecież chodzenie w kapciach po szkole praktykuje się nawet w Polsce. Moja koleżanka, która mieszkała dosłownie półtora minuty od szkoły, często wybiegała z kanapką w buzi, bez kurtki i paputach, w obawie, iż spóźni się na drugą lekcję. Bo na pierwszą zasapała.
No dobsz, ale nie każdemu kapciowi musi towarzyszyć szlafrok i kubek kawy. Chociaż miło by było, to jednak są jakieś granice. Szlafrok nie musi zawsze mieć pasek.
A tak na serio, to w Japonii faktycznie się chodzi w kapciach do szkoły. W sumie nie tyle co w drodze do niej, jak podczas lekcji. Nie będą przecież brudzić podłogi swoimi buciorami, więc zakładają zmienne obuwie. Jednak taki zwyczaj panuje nie tylko w placówkach edukacyjnych, lecz także w hotelach, miejscach pracy, czy podczas zwiedzania. W tym ostatnim przypadku, koledzy Japończycy poczęstują nas jednorazowymi kapciami, które wypadałoby założyć.
W tej ciekawej tradycji nie chodzi tylko o fizyczne zanieczyszczenie pokoju, ale również duchowe. Np. toaleta z natury uważana jest za miejsce brudne, nawet jeżeli została wysprzątana ona na błysk.
Takie podstawowe błędy wybacza się gaijinom(im się wybacza prawie wszystko), jednak gdyby ten błąd zrobił rodowity Japończyk, to miałby przerypane ze strony połowy regionu.
Poza tym to ma również swoje dobre strony. Np. z przedmiotu użytku codziennego, może powstać takie coś :
Ludzie. To są kapcie. Japońskie kapcie.
Ale uprzedzając pytania, NIE, nie każdy Japończyk posiada takie papcie xD
